Ağlamak Mı Lazım Acaba?

              İlkokula başladığım günü çok iyi hatırlıyorum. Öğretmenimle tanışmış, ablamın elini tutmuş, birinci sınıfların olduğu alt kata iniyordum. Çevremde benim gibi bir çok çocuk vardı. Ancak ağlayanlar çoğunluktaydı. Bense merakla etrafıma bakıp, ne zaman sınıfa gireceğiz diye bekliyordum. Bir yandan da neden ağladıklarına anlam veremiyordum. Acaba ben de mi ağlamalıyım diye aklımdan geçirmiş daha sonra ise bundan utanmıştım. Hem ne diye ağlayacaktım ki, ben artık büyümüş ve okullu olmuştum.
             Ailenin en küçük kızıydım. İştahsız bir çocuk olduğumdan belki biraz üzerime düşülmüş olabilir ama öyle el bebek gül bebek de büyütülmedim. Zaten dört ablanın yanında büyüyerek ve onlara özenerek belki biraz da bu yüzden yaşımdan daha olgun bir çocuk oldum hep. En büyük ablam hariç, diğerleri okula gidiyordu. Ben de onlar gibi olmalıydım. Belki de o yüzden annemden, evimden kopmuş da okula getirilmişim hissi hiç uyanmadı bende. Hatta okula gitmek için can atıyordum.
             Daha sonra öğretmen olunca, ilköğretimde görevliyken, yine benzer sahnelere şahit oldum. Ağlayan, annelerinden ayrılmak istemeyen çocuklar. Ancak o zaman fark ettim ki bunu yapan çocuklardan çok annelerdi. Annelerdi çocuklarından bir türlü kopamayan. Okula değil adeta savaş gönderiyormuş gibi çocuklarının ardından bakan. E çocuk bu zaten sünger gibi çekiyor annenin hissettiklerini başka nasıl davransın ki? Bir müddet sonra çocuk arkadaşlarıyla birlikte olmaktan mutlu, ortama kolay adapte olabiliyordu. Ama anne bu kez de ne çabuk unuttu beni triplerine giriyordu. Evet vardı böyleleri. Hal böyleyken çocuk- okul uyumsuzlukları bitmek bilmiyordu.
           Daha bağımsız, kendi işini yapabilen, daha önce sosyalleşme imkanı bulmuş, arkadaşlarıyla vakit geçirmiş çocuklar çok daha kolay uyum sağlıyordu okul hayatına.
           Bahsettiğim örnekler görüp yaşadığım, gözlemlediğim örneklerdir. Elbette farklı durumlar da yaşanmıştır, yaşanıyordur. Sonuçta eğer sizin çocuğunuz da okula uyum problemi yaşıyorsa, kendinizi  sorgulayın önce. Eyvah bensiz ne yapacak okulda düşüncesinden sıyrılın. Onun özgürleşmesine izin verin.
          Sonuçta okula ilk başlayış, ilk ayrılış beraberinde uyum problemi getirebilir. Bu sizinle alakalı da olmayabilir. Çocuğun yapısından da kaynaklanabilir. Her ne olursa olsun sorunlarla bilinçli bir şekilde baş edebilmek önemli. Bu konuda faydalı bilgiler ve öneriler bulabileceğiniz bir yazıya yer vermiş katkisizsevgi.com. Yazıya buradan ulaşabilirsiniz.

Tüm anne, baba, öğretmen ve öğrencilere sorunsuz geçecek bir eğitim-öğretim yılı dilerim.

       

• Tweet
• Paylaş
• Paylaş
• Paylaş
• Paylaş